Gaz ziemny odgrywa kluczową rolę w dążeniu Europy do osiągnięcia celów związanych z redukcją emisji dwutlenku węgla (CO2) i ograniczeniem wpływu sektora energetycznego na zmiany klimatyczne. W obliczu wyzwań związanych z globalnym ociepleniem, gaz ziemny stał się jednym z fundamentów transformacji energetycznej na Starym Kontynencie. Choć wciąż pozostaje paliwem kopalnym, jego zastosowanie w energetyce, transporcie i innych sektorach przynosi korzyści w zakresie zmniejszania emisji w porównaniu z węglem czy ropą naftową.
Gaz ziemny jako czystsze paliwo kopalne
Jednym z najistotniejszych atutów gazu ziemnego jest jego stosunkowo niska emisja dwutlenku węgla w porównaniu z innymi paliwami kopalnymi. Podczas spalania gazu ziemnego emitowane są około o 50-60% mniejsze ilości CO2 niż przy spalaniu węgla, a emisje tlenków azotu i innych zanieczyszczeń są również znacznie niższe. Z tego powodu gaz ziemny jest postrzegany jako bardziej ekologiczna alternatywa w energetyce, która może pomóc Europie w realizacji ambitnych celów związanych z redukcją emisji CO2.
Transformacja energetyczna i stabilność systemów energetycznych
W ramach strategii Unii Europejskiej na rzecz zrównoważonej gospodarki, gaz ziemny odgrywa rolę paliwa przejściowego, które wspiera rozwój odnawialnych źródeł energii (OZE). Wiatr i słońce, choć coraz bardziej popularne i opłacalne, są źródłami niestabilnymi i zależnymi od warunków pogodowych. Gaz ziemny, dzięki swojej elastyczności, może uzupełniać braki w produkcji energii, zapewniając stabilność systemów energetycznych. W ten sposób gaz ziemny wspiera dalszy rozwój OZE, umożliwiając jednocześnie redukcję emisji CO2, gdy odnawialne źródła energii nie są w stanie sprostać zapotrzebowaniu.
Wykorzystanie gazu ziemnego w produkcji energii
W Europie gaz ziemny stał się jednym z głównych surowców wykorzystywanych do produkcji energii elektrycznej. Elektrownie gazowe, które charakteryzują się wysoką efektywnością i niskimi emisjami, zastępują coraz częściej elektrownie węglowe. Dzięki temu dochodzi do zmniejszenia emisji CO2 w sektorze energetycznym, który jest jednym z największych źródeł zanieczyszczeń w Europie. W krajach takich jak Niemcy, Holandia czy Wielka Brytania, gdzie tradycyjnie dominowały elektrownie węglowe, gaz ziemny odegrał istotną rolę w redukcji emisji CO2 i osiąganiu celów klimatycznych.
Gaz ziemny w transporcie
Gaz ziemny ma także duży potencjał w sektorze transportu, szczególnie w zakresie transportu publicznego i transportu towarowego. Pojazdy zasilane gazem ziemnym (CNG) emitują o 20-30% mniej CO2 niż te napędzane olejem napędowym, a także wytwarzają znacznie mniejsze ilości tlenków azotu i cząsteczek stałych. W wielu europejskich miastach, takich jak Rzym, Barcelona czy Wiedeń, gaz ziemny stanowi już alternatywę dla tradycyjnych paliw w komunikacji miejskiej, a także w transporcie towarów.
Wyzwania i perspektywy
Chociaż gaz ziemny przyczynia się do redukcji emisji CO2 w Europie, wciąż pozostaje paliwem kopalnym, co oznacza, że jego stosowanie nie jest całkowicie wolne od emisji gazów cieplarnianych. Aby w pełni wykorzystać jego potencjał w zakresie ochrony klimatu, konieczne jest dalsze inwestowanie w technologie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS), które pozwalają na redukcję emisji z procesu spalania gazu. Dodatkowo, rozwój biogazu oraz wodoru, które mogą być produkowane z odnawialnych źródeł, stanowi obiecującą przyszłość dla sektora gazowego, zmierzając ku bardziej zrównoważonemu wykorzystaniu energii.
Podsumowanie
Gaz ziemny stanowi ważny element europejskiej strategii dekarbonizacji, pomagając w redukcji emisji CO2 oraz wspierając stabilność systemów energetycznych. Dzięki niższej emisji w porównaniu do węgla oraz ropy, gaz ziemny ma istotny wpływ na ochronę klimatu, szczególnie w sektorze energetycznym i transporcie. Jednak w dążeniu do pełnej neutralności węglowej, konieczne będzie dalsze inwestowanie w technologie, które umożliwią jeszcze skuteczniejszą redukcję emisji. Gaz ziemny, w połączeniu z odnawialnymi źródłami energii, stanowi krok w stronę bardziej zrównoważonego i ekologicznego przyszłości energetycznej Europy.